سونامی فقر در پتکی

ای ساکنان پُر زرق و برق کوچه‌های بی‌خیالی، اینک چراغ خانه هم وطن مستضعف تو، از بی‌نوایی و نداری خاموش است و پسرک معصوم، شب هنگام به جای بازی، دنیای تاریکی را در بغل می‌گیرد.

اینک در جای جای میهن اسلامی ما، هستند افرادی که در اثر پدیده شوم فقر و نداری، روزشان شب است و شب‌شان، برزخی تمام‌نما.

راستی! چه کسی می تواند به فریادهای خاموش مستضعفان پاسخ دهد؟ چه کسی می تواند باری از رنج بی کران مستضعفان را بر دوش کشد؟

چه نیت در این دریای بی کرانه زندگی، نگاهمان به دست‌هایی باشد که فریاد بی‌صدایش ما را به خود می‌خواند.

طی هفته گذشته تعدادی دمپائی که اهدائی خیرین تهرانی بود توسط گروه تبلیغی _فرهنگی بیان در روستای بسیارمحروم پتکی در بین کودکان پا این روستا توزیع شد چرا که مدتها بود آنها دمپائی پاره و کهنه به پا داشتند.

اری،در روزگاری که فیش‌های نجومی کلیدواژه رسانه‌های خبری شده است، مردمانی از جنس درد در دورترین نقطه جنوب کرمان زندگی می‌کنند، که داشتن یک جفت دمپائی نو می شود همه ی دنیای یک دختر بچه ی کپر نشین در روستای دورافتاده جنوب کرمان کاش کسی هم پیدا می شد تا بیماری آنها را همانند تاول پاهایشان التیام بخشد.

#ما_همه_مسئولیم ؛اسماعیل با اینکه تقریبا نابینا شده بود ولی نو بودن دمپائی رو در پای خودش حس می کرد چون قبل از این با پای روی خاک و سنگریزه ها راه می رفت و پاهایش آسیب دیده بود ولی حالا…